Przypowieść o skarbie, o perle i o sieci

Chrystus Eucharystyczny zaprasza nas na spotkanie z sobą. Przyjmując Jego zaproszenie okazujemy posiadanie serca pełnego „rozsądku i [umiejętności] rozróżniania dobra od zła". Zjednoczenie z Nim przyczynia się do wzrostu radości, wynikającej z możliwości trwania przy Chrystusie.
Współdziałanie z Nim jest najlepszą inwestycją na wieczność
i zaowocuje osiągnięciem królestwa niebieskiego.
Niektórzy ludzie, by znaleźć ziemski skarb wyruszali na niebezpieczne wyprawy, mimo iż wiele z nich kończyło się ich śmiercią. Narażali swoje życie, by choć na kilka lat stać się bogatymi. Bóg daje nam skarb, który trwa na wieki, a który przewyższa wszystkie inne bogactwa.
Chciejmy go odkryć i poświęcić dla niego swe życie.

Jan Paweł II w jednym ze swoich orędzi na Światowy Dzień Pokoju napisał: „Nie można żyć w niekonsekwencji: wymagać od innych i od społeczeństwa, a samemu prowadzić życie tak, jakby wszystko w nim było dozwolone". Człowiek, który nie stosuje się do powyższego zalecenia, staje się „chwastem". Wcześniej czy później trzeba go usunąć z ludzkiego życia. Najgorsze są jednak te „chwasty", które odbierają nadzieję. Ksiądz profesor Józef Tischner na pytanie o to, skąd się bierze nadzieja, odpowiedział w jednej z audycji telewizyjnych w następujący sposób: „Nadzieja to jest ta siła, która kieruje nas ku drugiemu człowiekowi lub ku Bogu. Mamy nadzieję, że kiedy postawimy pytanie, drugi człowiek na nie odpowie. Kiedy postawimy pytanie Bogu, Bóg odpowie.
W chrześcijaństwie nadzieja zakreśla krąg obcowań między ludźmi. Ale – co tutaj jest szczególnie ciekawe – nadzieja przychodzi od drugiego człowieka. Logika jest taka: najpierw wiara, potem nadzieja. Najpierw ktoś musi we mnie uwierzyć, żebym potem ja mógł mieć nadzieję. A uwierzyć to znaczy odkryć we mnie jakąś godność. Muszę poczuć, że jestem godny nadziei". Zatem ktoś, kto neguje moją wartość, odbiera jednocześnie nadzieję, bez której nie można żyć.

Odpust św. Andrzeja i Benedykta Pustelników

„Osobiste spotkanie z Chrystusem rozjaśnia życie nowym światłem, wprowadza nas na właściwą drogę i zobowiązuje, abyśmy byli Jego świadkami.
Wskazany przez Niego nowy sposób patrzenia na świat i na ludzi pozwala nam wniknąć głęboko w tajemnicę wiary, która nie jest jedynie zbiorem teoretycznych tez wymagających przyjęcia i zatwierdzenia przez rozum, lecz pewnym doświadczeniem, które trzeba przeżyć bezpośrednio, prawdą, według której trzeba postępować, solą i światłem całej rzeczywistości".
Takie podejście do Mistrza zapewnia,że Jego słowa padają na podatny grunt ludzkiego serca.
św. Jan Paweł II

W przyszłą niedzielę 13 lipca nasz Odpust Parafialny

Święto Świętych Andrzeja Świerada i Benedykta

Msze św o godz. 7:30, 9:00, 10:30

uroczysta suma o godz.12:00

i Msza wieczorna o godz.17:00.

Sumę odprawi długoletni dziekan i proboszcz parafii katedralnej

ks. prałat Stanisław Gębka

Błogosławiona Teresa z Kalkuty:

„Jeśli jesteś pokorny, nic cię nie dotknie, ani pochwała, ani upokorzenie, ponieważ wiesz, kim jesteś”. I drugie spostrzeżenie: „Pusty kłos wznosi się do góry, pełny pochyla do ziemi”. Bądźmy zatem w życiu takimi pełnymi kłosami.